Uwagi i zastrzeżenia do Ustawy o pozwach zbiorowych

Już na etapie prac nad ustawą o pozwach zbiorowych pojawiło się wiele krytycznych uwag. Jednym z częściej podnoszonych zarzutów wobec ustawy była obawa o możliwość wywierania nacisku na podmioty pozwane celem zawarcia ugody.

Jest rzeczą oczywistą, że istnieje niebezpieczeństwo wykorzystywania ustawy o pozwach zbiorowych w sposób niezgodny z intencjami ustawodawcy, jednak można odnieść wrażenie, że te krytyczne głosy są efektem lobbingu dużych firm, które przestraszyły się nowego narzędzia prawnego. Do tej pory bowiem przeciętny konsument był praktycznie bezradny w starciu z dużą firmą za którą stały największe kancelarie prawne. Z tego też powodu poszkodowani w większości rezygnowali z dochodzenia swoich praw w przypadku niewielkich szkód, opiewających na kwoty kilkadziesiąt czy też kilkaset złotych.
Teraz, mając za sobą ustawę o pozwach zbiorowych, a obok siebie z jednej strony grupę nawet setek osobów podobnie poszkodowanych, a z drugiej strony kancelarię prawną gotową podjąć się reprezentowania grupy za honorarium ustalane jako procent od zasądzonej kwoty, przysłowiowy Kowalski może wziąć odwet za całe lata naruszania jego praw.

Wystarczy bowiem przejrzeć rejestr klauzul niedozwolonych oraz wyroki w sprawach np. zmowy cenowej i już mamy setki tysięcy osób poszkodowanych, spełniających wymogi ustawy o pozwach zbiorowych.

Tak więc przynajmniej część krytycznych uwag wobec ustawy o pozwach zbiorowych możemy potraktować jako zwykły lobbing.
Ponadto, ustawodawca zabezpieczył częściowo pozwanych przed nadużyciami różnych grup nacisku, zapisując w ustawie możliwość ustanowienia przez sąd kaucji, co powinno dosyć skutecznie zniechęcić osoby które chciałyby nadużywać ustawy o pozwach zbiorowych nie mając do tego wystarczających podstaw.